Brynekyrkja
Religion og åndelighetHer finner du taler og anna stoff frå Brynekyrkja. Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.
Siste episoder av Brynekyrkja podcast
- Første Mosebok - Ein Livsvisjon - Foredrag frå Bibelkveld i Bryne kyrkje 11.11.2025 v/ Hans Johan Sagrusten (01:16:23)
Forfattaren Hans Johan Sagrusten har skrive boka Fyrste Mosebok. Ein livsvisjon (Verbum 2024). Han peikar på at den første boka i Bibelen har mange bilete og forteljingar som får oss til å reflektere rundt utfordringar i vår eiga tid.Korleis kan me då lesa Første Mosebok i vår tid? Me blir inviterte til refleksjon omkring kloden me bur på, og korleis me bør leva saman på jorda.Her kan du laste ned pdf versjon av foredraget: Ein Livsvisjon Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.
- Den miskunnsame samaritanen - 22. søndag i Treeiningstida - 9.11.2025 v/Lars Sigurd Tjelle (00:21:08)
Lesetekst 1Herren sa til Moses: Tal til heile Israels forsamling og sei til dei: De skal vera heilage, for eg, Herren dykkar Gud, er heilag.Du skal ikkje gå omkring og baktala ditt eige folk. Du skal ikkje stå nesten din etter livet. Eg er Herren. Du skal ikkje bera hat til bror din i hjartet, men du skal tala landsmannen din til rette, så du ikkje fører synd over deg for hans skuld. Du skal ikkje ta hemn og ikkje bera agg til landsmennene dine, men du skal elska nesten din som deg sjølv. Eg er Herren.Når ein innflyttar bur i landet hos dykk, skal de ikkje gjera urett mot han. Innflyttaren som bur hos dykk, skal vera som ein av dykkar eigne landsmenn. Du skal elska han som deg sjølv. For de har sjølve vore innflyttarar i Egypt. Eg er Herren dykkar Gud.3. Mosebok 19,1–2, 16-18, 33-34 Lesetekst 2Mine sysken, de kan ikkje tru på vår Herre Jesus Kristus, herlegdomens Herre, og samtidig gjera forskjell på folk. Set at det kjem to menn inn i forsamlinga dykkar – den eine i staselege klede og med gullring på fingeren, den andre fattig og i skitne klede. Då legg de merke til han i dei staselege kleda og seier: «Kom hit og finn deg ein god plass!» Men til den fattige seier de: «Du kan stå!» eller: «Set deg der ved føtene mine!» Og har de ikkje då skapt eit skilje mellom dykk? Har de ikkje vorte dommarar med vonde tankar? Høyr no, mine kjære sysken: Har ikkje Gud valt ut dei fattige i verda til å vera rike i trua og til å arva det riket han har lova dei som elskar han? Men de har forakta den fattige! Er det ikkje dei rike som undertrykkjer dykk og dreg dykk fram for domstolen? Er det ikkje dei som spottar det gode namnet som er nemnt over dykk? Dersom de oppfyller den kongelege lova etter skriftordet: Du skal elska nesten din som deg sjølv, då gjer de rett. Men gjer de forskjell på folk, då syndar de, og lova klagar dykk som lovbrytarar. Jakob 2,1–9 EvangelietekstDå steig det fram ein lovkunnig. Han ville setja Jesus på prøve og sa: «Meister, kva skal eg gjera så eg kan arva evig liv?» «Kva står skrive i lova?» sa Jesus. «Korleis les du?» Han svara: «Du skal elska Herren din Gud av heile ditt hjarte og av heile di sjel og av all di makt og av alt ditt vit, og elska nesten din som deg sjølv.» Då sa Jesus: «Du svara rett. Gjer det, så skal du leva.» Men mannen ville gjera seg rettferdig og spurde: «Kven er så nesten min?» Jesus tok dette opp og sa: «Ein mann var på veg frå Jerusalem ned til Jeriko. Då fall han i hendene på røvarar. Dei reiv av han kleda og skamslo han, så gjekk dei sin veg og lét han liggja der halvdød. Så hende det at ein prest kom same vegen. Han såg mannen, men gjekk utanom og forbi. Det same gjorde ein levitt; han [kom] dit, såg mannen og gjekk rett forbi. Ein samaritan som var ute på reise, kom òg den vegen. Og då han fekk sjå mannen, fekk han inderleg medkjensle med han. Han gjekk bort til mannen, helte olje og vin på såra hans og la forbinding på dei. Så lyfte han mannen opp på eselet sitt og førte han til eit herberge og stelte vel med han. Morgonen etter tok han fram to denarar, gav dei til verten og sa: ‘Sørg vel for mannen, og må du leggja ut meir, skal du få det når eg kjem tilbake.’ Kven av desse tre tykkjer du viste seg som ein neste for han som fall i hendene på røvarane?» «Den som viste miskunn mot han», svara den lovkunnige. Då sa Jesus: «Gå du og gjer som han.»Lukas 10,25–37 Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.
- Blikket langt fram og heilt nært - Preike på Helgemessesøndag - 2.11.2025 v/Stein Ødegård (00:14:56)
Lesetekst 1Ingen skal høyra meir om vald i ditt land,om herjing og øydelegginginnanfor dine grenser.Du skal kalla murane dine Frelseog portane dine Lovsong.Sola skal ikkje meir vera ditt lys om dagen,måneskinet skal ikkje lysa for deg,men Herren skal vera ditt lys for evig,din Gud skal vera din herlegdom.Sola di skal ikkje meir gå ned,månen din skal aldri minka.For Herren skal vera ditt lys for evig.Sørgjedagane dine er til ende.I ditt folk skal alle vera rettferdige,dei skal eiga landet til evig tid.Dei er eit skot i min hage,som hendene mine har laga til mi ære.Den minste skal bli til tusen,den ringaste til eit mektig folkeslag.Eg er Herren,når tida er inne,lèt eg det skje i hast.Jesaja 60,18–22 Lesetekst 2I tru fekk òg Sara kraft til å grunnleggja ei ætt, endå ho var ufruktbar og for gammal til å få barn. For ho stola på at han som hadde gjeve lovnaden, var trufast. Frå éin mann, som var utan livskraft, kom det difor ei ætt så talrik som stjernene på himmelen og så tallaus som sanden på havsens strand.I denne trua døydde alle desse utan å ha fått det som var lova. Dei berre såg det langt borte og helsa det, og dei vedkjende seg at dei var framande og heimlause på jorda. Dei som talar slik, viser at dei lengtar etter eit fedreland. Om dei hadde tenkt på det landet dei drog ut frå, hadde dei hatt tid til å venda attende. Men no er det eit betre land dei lengtar etter: det himmelske. Difor skjemmest ikkje Gud av dei, men vil kallast deira Gud, for han har gjort i stand ein by til dei.Hebrearane 11,11–16Alle desse fekk godt vitnemål for si tru, men dei opplevde ikkje å få det som var lova. Gud såg føre seg noko som er betre for oss: at dei ikkje skulle nå fram til fullendinga utan oss. Hebrearane 11,39–40 Evangelietekst.Då såg han opp, feste auga på læresveinane sine og sa:«Sæle de fattige!Guds rike er dykkar.Sæle de som no svelt!De skal mettast.Sæle de som no græt!De skal le.Sæle er de når folkfor Menneskesonen skuld hatar dykk,støyter dykk ut og spottar dykkog kastar namnet dykkar frå seg som noko vondt!Gled dykk på den dagen og hoppa av fryd,stor er løna dykkar i himmelen.Det same gjorde fedrane deira med profetane. Lukas 6,20–23 Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.
- Fedrehistoria - 1. Mosebok kap. 12-50 - Foredrag frå Bibelkveld i Bryne kyrkje 28.10.2025 v/ Eva Vassbø (00:51:39)
Foredrag frå Bibelkveldane 2025 i Bryne Kyrkje.Eva Vassbø: Fedrehistoria. 1. Mosebok Kapittel 12 - 50. Del 2 av foredraget. (Lydfila av Del 1 vart øydelagt pga. ein teknisk feil.)«Du skal bli til velsigning.» Dette fekk Abraham høyra, og det endra livet hans totalt. Den andre hovuddelen av Første Mosebok, kapittel 12-50, handlar om patriarkane Abraham, Isak og Jakob, - og om familiane deira. Og vidare den viktige historia om Josef som blei seld til Egypt. Her blir alle sider ved menneskelivet bretta ut. Kjærleik og samliv, svik og sjalusi, løfte og håp, liv og død. Kva kan forteljinga seia oss i vår tid? Har den nokon samanheng med Det nye testamentet?Her kan du laste ned pdf versjon av foredraget: Fedrehistoria Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.
- Preike på Bots og bønedag - 26.10.2025 - v/Stein Ødegård (00:20:00)
Lesetekst 1Kven er ein Gud som du,ein som tek bort skuld og tilgjev syndfor den resten han eig?Han held ikkje evig fast på vreiden,for han vil gjerne visa miskunn.Herren skal igjenvisa miskunn mot ossog trø vår skuld under fot.Du skal kasta alle syndene vårened i havsens djup.Mika 7,18–19 Lesetekst 2Ransak dykk sjølve om de er i trua. Prøv dykk sjølve! Eller kjenner de ikkje at Jesus Kristus er i dykk? Kan det vera at de ikkje står dykkar prøve? Men eg håpar de skal skjøna at vi har stått vår prøve. Vi bed til Gud at de ikkje må gjera noko vondt. Ikkje for å visa at vi har stått vår prøve, men for at de skal gjera det som godt er. Så kan det gjerne sjå ut som om vi ikkje står vår prøve. For vi maktar ingen ting mot sanninga, berre for sanninga. 2. Korintar 13,5–8 Evangelietekst.Jesus sa: «Ein mann hadde to søner. Den yngste sa til far sin: ‘Far, lat meg få den delen av formuen som fell på meg.’ Så skifte han eigedomen sin mellom dei. Ikkje mange dagane etter selde den yngste sonen alt det han eigde, og drog til eit land langt borte. Der levde han eit vilt liv og sløste bort formuen sin. Då han hadde sett alt over styr, vart det uår og svolt i landet, og han tok til å lida naud. Han gjekk då til ein av mennene der i landet og bad om arbeid, og mannen sende han ut på markene sine for å gjeta grisene. Han ønskte berre å få metta seg med dei belgfruktene som grisene åt, men ingen gav han noko.Då gjekk han i seg sjølv og sa: ‘Kor mange leigekarar heime hos far min har ikkje fullt opp av mat, og her går eg og svelt i hel! Eg vil bryta opp og gå heim til far min og seia: Far, eg har synda mot Himmelen og mot deg. Eg er ikkje verd å kallast son din lenger. Men lat meg få vera som ein av leigekarane dine.’ Så braut han opp og gjekk heim til far sin.Medan han endå var langt borte, fekk faren sjå han, og han fekk inderleg medkjensle med han. Han sprang imot han, kasta seg om halsen på han og kyste han. Då sa sonen: ‘Far, eg har synda mot Himmelen og mot deg. Eg er ikkje verd å kallast son din lenger.’ Men faren sa til slavane: ‘Skund dykk! Finn fram dei beste kleda og ha dei på han, og lat han få ring på fingeren og skor på føtene. Hent så gjøkalven og slakt han, og lat oss halda måltid og feira. For denne sonen min var død og har vorte levande, han var bortkomen og er attfunnen.’ Og så tok festen og gleda til.Den eldste sonen var ute på marka. Då han gjekk heimover og nærma seg garden, høyrde han spel og dans. Han ropa på ein av slavegutane og spurde kva som stod på. ‘Bror din er komen’, svara han, ‘og far din har slakta gjøkalven fordi han fekk han velberga heim att.’ Då vart han sint og ville ikkje gå inn. Far hans kom ut og prøvde å overtala han. Men han svara attende: ‘No har eg slava for deg i alle år og aldri sett meg opp mot dine bod. Men meg har du ikkje gjeve så mykje som eit kje, så eg kunne halda fest saman med venene mine. Men når han kjem heim, denne son din som har sløst bort pengane dine i lag med horer, då slaktar du gjøkalven for han!’ Då sa far hans: ‘Du er alltid hos meg, barnet mitt, og alt mitt er ditt. Men no må vi halda fest og vera glade. For denne bror din var død og har vorte levande, han var bortkomen og er attfunnen.’»Lukas 15,11–32 Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.
- Urhistoria - 1. Mosebok kap. 1-11 - Foredrag frå Bibelkveld i Bryne kyrkje 14.10.2025 v/ Knut Holter (01:18:19)
Foredrag frå Bibelkveldane 2025 i Bryne kyrkje.Knut Holter: Urhistoria. 1. Mosebok Kapittel 1 - 11.Dei første 11 kapitla i Første Mosebok blir kalla urhistoria. Dette er dei kjende historiene om alle tings opphav, og om vondskapen som kom inn i paradiset. Her står det om Adam og Eva, Kain og Abel, storflaumen som øydela alt, om Noahs ark og om Babels tårn. Kva slags tekstar er dette? Og korleis skal me lesa dei?I dette foredraget fokuserer Knut Holter på skapinga og storflaumen.Her kan du laste ned PDF versjon av føredraget: Urhistoria Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.
- "Å ta i veg" - Føredrag på Kveldsgudsteneste 12.10.2025 v/Kirsten Jæger Fjetland. (00:37:01)
Evangelietekst 18. søndag i treeiningstidaEin mann som var spedalsk, kom til han, [fall på kne] og bad: «Dersom du vil, kan du gjera meg rein.» Jesus fekk inderleg medkjensle med han, rette ut handa og rørte ved han. «Eg vil», sa han. «Bli rein!» Med det same var sjukdomen borte, og mannen vart rein. Jesus tala strengt til han og sende han straks bort. «Sjå til at du ikkje seier eit ord til nokon om dette», sa han. «Men gå og vis deg for presten og ber fram dei offer for reinsinga di som Moses har gjeve påbod om. Det skal vera eit vitnemål for dei.»Men mannen gjekk av stad og gav seg til å fortelja om det som hadde hendt; han gjorde det kjent vidt og breitt. Difor kunne ikkje Jesus visa seg i nokon by lenger. Han heldt seg utanfor byane, på aude stader. Men folk kom til han frå alle kantar. Markus 1,40–45 Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.
- Din veg til oss - Preike på 17. søndag i treeiningstida - 05.10.2025 - v/Stein Ødegård (00:14:57)
Lesetekst 1.Herrens hand kom over meg. Ved Herrens ande førte han meg ut og sette meg ned i ein dal som var full av knoklar. Han førte meg omkring mellom dei. Sjå, det låg ei stor mengd med knoklar utover dalen, og dei var heilt tørre. Då sa han til meg: «Menneske, kan desse knoklane bli levande att?» Eg svara: «Min Herre og Gud, det veit berre du.» Han sa: «Tal profetord over desse knoklane og sei til dei: Tørre knoklar, høyr Herrens ord! Så seier Herren Gud til desse knoklane: Sjå! Eg lèt det koma ånd i dykk, så de blir levande.Eg tala profetord, som han hadde bode meg. Då kom det ånd i dei, så dei vart levande. Dei reiste seg opp og stod på føtene. Det var ein umåteleg stor hær. Så sa han til meg: Menneske, desse knoklane er heile Israelsfolket. Høyr kva dei seier: «Våre knoklar har tørka inn, vår von er knust. Det er ute med oss!» Tal difor profetord og sei til dei: Så seier Herren Gud: Sjå, mitt folk, eg opnar gravene dykkar og lèt dykk stiga opp or grav. Så fører eg dykk til Israels-landet. Mitt folk, de skal kjenna at eg er Herren når eg opnar gravene dykkar og lèt dykk stiga opp or grav! Eg gjev dykk mi ånd, så de blir levande, og lèt dykk finna kvile i dykkar eige land. Då skal de kjenna at eg, Herren, har tala og sett det i verk, seier Herren. Esekiel 37,1–5 & 10-14 Lesetekst 2.Min lengt og mitt håp er at eg ikkje skal bli til skamme på noko vis, men at Kristus, no som alltid, skal opphøgjast for auga på alle ved min kropp, anten det blir liv eller død. Å leva er for meg Kristus, og å døy er ei vinning. Men om eg får vera i live, kan eg gjera eit arbeid som ber frukt, og då veit eg ikkje kva eg skal velja. Eg er dregen til begge sider: Eg har denne lengten etter å bryta opp og vera saman med Kristus, for det er så mykje, mykje betre. Men for dykkar skuld er det naudsynt at eg får leva vidare, og fordi eg er viss på dette, veit eg at eg skal få leva, ja, bli verande hos dykk alle og hjelpa dykk til framgang og glede i trua. Då skal de få rikeleg grunn til å vera glade og stolte i Kristus Jesus for mi skuld, når eg på nytt kjem til dykk.Filipparane 1,20–26 Evangelietekst.Før han hadde tala ut, kom det folk frå huset til synagogeforstandaren og sa: «Dotter di er død. Kvifor bryr du meisteren lenger?» Jesus høyrde det som vart sagt, og sa til synagogeforstandaren: «Ver ikkje redd, berre tru!» Han lét ingen andre følgja med seg enn Peter, Jakob og Johannes, bror til Jakob. Då dei kom heim til synagogeforstandaren og han såg alt oppstyret og folket som gret og bar seg, gjekk han inn og sa til dei: «Kva er det de ståkar og græt for? Barnet er ikkje dødt; ho søv.» Dei berre lo av han. Men han dreiv dei ut, alle saman, og tok med seg far og mor til barnet og dei som var med han, og gjekk inn der barnet låg. Så tok han henne i handa og sa: «Talita kumi!» Det tyder: «Vesle jente, eg seier deg: Stå opp!» Og straks stod jenta opp og gjekk omkring; ho var tolv år. Då vart dei reint ifrå seg av undring. Men Jesus forbaud dei strengt å la nokon få vita det, og sa at dei skulle gje henne noko å eta.Markus 5,35–43 Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.
- Gjev oss kvar dag vårt daglege brød - Preike på hausttakke-gudsteneste - 28.09.2025 - /v Stein Ødegård (00:11:08)
Bibeltekst.Gjev oss kvar dag vårt daglege brød.Lukas 11, 3 Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.
- Forvandlane møte med Jesus - Preike på 12. søndag i treeiningstida - 31.08.2025 - /v Stein Ødegård (00:14:54)
Lesetekst 1Då Moses sende dei av stad for å utforska Kanaan-landet, sa han til dei: «Dra opp til Negev og vidare opp i fjellet! Sjå korleis landet er, og om folket som bur der, er sterkt eller veikt, lite eller stort. Korleis er landet dei bur i, er det godt eller dårleg? Kva slag byar held dei til i, er det teltleirar eller festningsbyar? Og korleis er jorda, grøderik eller mager? Veks det tre der eller ikkje? Ver modige og ta med noko av førstegrøda i landet!» Det var tida for dei første druene.Så tok dei av stad og utforska landet frå Sin-ørkenen til Rehob ved Lebo-Hamat. Dei drog opp gjennom Negev og kom til Hebron. Der budde anakittane Ahiman, Sjesjai og Talmai. – Hebron var bygd sju år før Soan i Egypt. Då dei kom til Esjkol-dalen, skar dei av ei vinranke med ein drueklase. To mann bar han på ei stong. Dei tok òg granateple og fikenar. Den staden vart kalla Esjkol-dalen, etter den drueklasen som israelittane skar av der.Då det var gått førti dagar, vende dei attende etter å ha utforska landet. Dei kom til Moses og Aron og heile Israels forsamling i Kadesj i Paran-ørkenen. Dei gav rapport til dei og til heile forsamlinga og viste dei frukta dei hadde med frå landet. Til Moses fortalde dei: «Vi kom inn i det landet du sende oss til. Det fløymer verkeleg med mjølk og honning, og dette er frukta som veks der. 4. Mosebok 13,17–27 Lesetekst 2For eg skammar meg ikkje over evangeliet. Det er ei Guds kraft til frelse for kvar den som trur, jøde først og så grekar. For i det blir Guds rettferd openberra, av tru til tru, som det står skrive: Den rettferdige skal leva ved tru.Romarane 1,16–17 EvangelietekstI det same kom læresveinane hans. Dei undra seg over at han snakka med ei kvinne. Men ingen av dei spurde kva han ville eller kvifor han snakka med henne. Då lét kvinna vasskrukka stå og gjekk inn i byen og sa til folket: «Kom, så skal de få sjå ein mann som har sagt meg alt det eg har gjort! Kan han vera Kristus?» Då gjekk dei ut av byen og kom til han.Mange av samaritanane frå den byen tok til å tru på Jesus på grunn av det kvinna sa då ho vitna: «Han har sagt meg alt det eg har gjort.» Og då samaritanane kom ut til han, bad dei han vera hos seg, og han vart verande der to dagar. Og mange fleire tok til å tru fordi dei fekk høyra hans eige ord, og dei sa til kvinna: «No trur vi ikkje lenger på grunn av det du sa, for vi har høyrt han sjølve. Og vi veit at han verkeleg er den som skal frelsa verda.»Då dei to dagane var gått, drog Jesus ut derifrå og fór til Galilea.Johannes 4,27–30 Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.
- Å ta opp ein pilegrimstradisjon - Føredrag på Kveldsgudsteneste 24.08.2025 v/Wenche Lindtner (00:36:47)
Denne hausten ønskjer Brynekyrkja å inspirera og utfordra til ny oppdaging av pilegrimsvandringa sine ressursar for oss som lever i dag. Wenche Lindtner, som er leiar av nasjonalt pilegrimssenter på Avaldsnes fortel om pilegrimspraksis i Rogaland. Ho seier dette om føredraget sitt: Pilegrimsvandring er både en eldgammel tradisjon og en moderne praksis. I Rogaland, på landsbasis og i ellers i store deler av Europa, ser vi hvordan denne tradisjonen tas opp igjen – ikke bare som en personlig reise, men som et samspill mellom kirke, kultur, næring og miljø. Hvordan organiserer vi dette i praksis, både langs kysten og i fjellene. Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.
- Verkeleg frie! - Preike på kveldsgudsteneste - 11. søndag i treeiningstida - 24.08.2025 / v. Stein Ødegård (00:08:57)
Så sa Jesus til dei jødane som var komne til tru på han: «Blir de verande i mitt ord, er de verkeleg mine læresveinar. Då skal de få kjenna sanninga, og sanninga skal gjera dykk frie.» «Vi er Abrahams ætt», la dei imot, «og har aldri vore slavar for nokon. Korleis kan du då seia at vi skal bli frie?» Jesus svara: «Sanneleg, sanneleg, eg seier dykk: Kvar den som gjer synd, er slave under synda. Ein slave blir ikkje verande i huset i all framtid, men ein son blir verande der for alltid. Får Sonen gjort dykk frie, blir de verkeleg frie. Johannes 8,31–36 Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.
- Tilgjeving - Preike på 10. søndag i treeiningstida - 17.08.2025 - v/Kjell Børge Tjemsland (00:15:53)
Lesetekst 1Jakob såg opp og fekk auge på Esau, som kom med fire hundre mann. Då fordelte han borna mellom Lea, Rakel og dei to slavekvinnene. Han stilte slavekvinnene og borna deira fremst, Lea og borna hennar bak dei og Rakel med Josef sist. Sjølv gjekk han føre dei og bøygde seg sju gonger til jorda, til han kom bort til bror sin. Men Esau sprang imot han, slo armane rundt han, kasta seg om halsen på han og kyste han. Og dei gret. Esau såg opp og fekk auge på kvinnene og borna. Då sa han: «Kven er det du har med deg?» Jakob svara: «Det er dei borna som Gud i sin nåde har gjeve tenaren din.» 6 Slavekvinnene kom då fram med borna sine og bøygde seg til jorda. Lea kom òg fram med borna sine og bøygde seg. Til slutt gjekk Josef og Rakel fram og bøygde seg.Esau spurde: «Kva ville du med heile den flokken eg møtte?» «Eg ville at min herre skulle sjå på meg med velvilje», svara han. Då sa Esau: «Eg har rikeleg, bror. Ta du vare på det som ditt er!» «Nei, kjære deg», svara Jakob, «ser du på meg med velvilje, så ta imot gåva mi! For då eg såg andletet ditt, var det som eg såg Guds eige andlet; så venleg var du mot meg. Ta no imot gåva som eg lét senda deg! For Gud har vore nådig mot meg, og eg har alt eg treng.» Jakob bad han så inntrengjande at han tok imot gåva.1. Mosebok 33,1–11 Lesetekst 2Lat ikkje eit einaste ròte ord koma frå dykkar munn! Sei berre det som godt er, og som tener til oppbygging der det trengst, så det kan bli til velsigning for dei som høyrer på. Gjer ikkje Guds heilage Ande sorg, for Anden er seglet de ber til den dagen de skal friast ut. Ver ikkje harde, hissige og sinte, og hald opp med skrål og spott og all annan vondskap. Ver gode mot kvarandre, vis medkjensle og tilgjev kvarandre, liksom Gud har tilgjeve dykk i Kristus.Efesarane 4,29–32 EvangelietekstMen når de står og bed og har noko å klaga ein annan for, så tilgjev han. Då skal òg Far dykkar i himmelen tilgje dykk misgjerningane dykkar.» ⸆ «Men om de ikkje tilgjev, skal heller ikkje Far dykkar i himmelen tilgje dykkar misgjerningar.» (Orda manglar i dei eldste handskriftene.)Markus 11,25–26 Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.
- Det store doble kjærleiksbodet - Preike på 8. søndag i treeiningstida - 03.08.2025 - v/Yngvar Nilsen (00:16:17)
Lesetekst 1Då kalla Josva til seg rubenittane, gadittane og halvparten av stammen til Manasse og sa til dei: «De har gjort alt det som Moses, Herrens tenar, baud dykk, og de har lydd meg i eitt og alt. Gjennom heile denne lange tida har de ikkje svikta brørne dykkar, men har til denne dag halde dykk til dei boda som Herren dykkar Gud gav dykk. No har Herren dykkar Gud late brørne dykkar få kvile, slik han lova dei. Dra difor heim til landet de eig, som Moses, Herrens tenar, gav dykk på den andre sida av Jordan. Men følg nøye og trufast bodet og lova som Moses, Herrens tenar, baud dykk: at de skal elska Herren dykkar Gud og alltid gå på hans vegar, så de held boda hans, held dykk til han og tener han av heile dykkar hjarte og heile dykkar sjel.» Så velsigna Josva dei og sende dei av garde, og dei drog heim til telta sine.Josva 22,1–6 Lesetekst 2Og dette bed eg om, at kjærleiken dykkar må bli rikare og rikare på dømmekraft og innsikt, så de kan skjøna og avgjera kva som er viktig, og stå reine og ulastelege på Kristi dag, fylte av rettferds frukt som veks fram ved Jesus Kristus, til lov og ære for Gud. Filipparane 1,9–11EvangelietekstEin av dei skriftlærde som hadde høyrt på dette ordskiftet, skjøna at Jesus hadde svara dei godt. No kom han bort til han og spurde: «Kva for eit bod er det første av alle?» Jesus svara: «Dette er det første bodet: ‘Høyr, Israel! Herren vår Gud, Herren er éin. Du skal elska Herren din Gud av heile ditt hjarte og av heile di sjel og av alt ditt vit og av all di makt.’ Det andre er dette: ‘Du skal elska nesten din som deg sjølv.’ Noko større bod enn desse finst ikkje.» Den skriftlærde sa til han: «Du svarar godt, meister! Det er sant som du seier: Herren er éin, og det finst ingen annan enn han. Å elska han av heile sitt hjarte og av alt sitt vit og av all si makt og å elska nesten sin som seg sjølv, det er meir verdt enn alle brennoffer og slaktoffer.» Då Jesus høyrde kor klokt han svara, sa han til den skriftlærde: «Du er ikkje langt borte frå Guds rike.» Og ingen våga å spørja han meir.Markus 12,28–34 Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.
- Sendt til og sendt saman med - Preike på Aposteldagen/6. søndag i treeiningstida - 20.07.2025 - v/Nadine Vaagen (00:20:24)
Lesetekst 1Eg veit kva dei gjer og kva dei tenkjer, eg kjem for å samla alle folkeslag og tungemål. Dei skal koma og sjå min herlegdom. Eg set eit teikn mellom dei og sender nokre av dei som er berga, ut til folkeslaga i Tarsis, Put, Lud, Mesjek med bogen, Tubal og Javan, til dei fjerne kystane som ikkje har høyrt rykte om meg og ikkje har sett min herlegdom. Dei skal fortelja om min herlegdom mellom folkeslaga.Jesaja 66,18–19 Lesetekst 2Saulus rasa endå mot Herrens læresveinar og truga dei på livet. Han gjekk til øvstepresten og bad om brev til synagogane i Damaskus, så han kunne finna dei som høyrde Vegen til, både menn og kvinner, og føra dei i lenkjer til Jerusalem. Men då han var på veg og nærma seg Damaskus, stråla det brått eit lys frå himmelen omkring han. Han stupte til jorda og høyrde ei røyst som sa: «Saul, Saul, kvifor forfølgjer du meg?». «Kven er du, Herre?» spurde Saulus. Han svara: «Eg er Jesus, han som du forfølgjer. Stå opp og gå inn i byen! Der skal dei seia deg kva du skal gjera.» Mennene som følgde han, stod mållause; dei høyrde røysta, men såg ikkje nokon. Saulus reiste seg opp, men då han opna auga, kunne han ikkje sjå. Så tok dei han i handa og leidde han inn til Damaskus. I tre dagar sat han der utan å sjå noko, og han verken åt eller drakk.I Damaskus var det ein læresvein som heitte Ananias. I eit syn sa Herren til han: «Ananias!» Han svara: «Her er eg, Herre.» Og Herren sa: «Gå bort i den gata som dei kallar Den beine, og i huset til Judas skal du spørja etter ein som heiter Saulus og er frå Tarsos. For sjå, han bed. Og han har hatt eit syn og sett ein mann som heiter Ananias koma og leggja hendene på han, så han kan få att synet.» Men Ananias svara: «Herre, eg har høyrt mange fortelja om denne mannen og om alt det vonde han har gjort mot dine heilage i Jerusalem. Og han er komen hit med fullmakt frå overprestane for å leggja i lenkjer alle som kallar på ditt namn.» Men Herren sa til han: «Berre gå du! Han er ein reiskap som eg har valt meg ut til å bera namnet mitt fram for folkeslag og kongar og for Israels stammar. Eg skal visa han kor mykje han må lida for mitt namn skuld.» Så gjekk Ananias. Då han kom inn i huset, la han hendene på Saulus og sa: «Saul, bror! Herren sjølv, Jesus som synte seg for deg på vegen, har sendt meg for at du skal få att synet og bli fylt av Den heilage ande.» Og straks fall det liksom skjel frå auga hans, og han fekk att synet. Han stod opp og vart døypt. 1 Så fekk han mat og kom til krefter.Han vart verande nokre dagar saman med læresveinane i Damaskus, Apostelgjerningane 9,1–19 EvangelietekstSå gjekk Jesus opp i fjellet. Han kalla til seg dei han ville, og dei kom til han. Han peika ut tolv, [som han òg kalla apostlar,] for at dei skulle vera med han, og for at han kunne senda dei ut for å forkynna og ha makt til å driva ut vonde ånder. [Han peika ut dei tolv:] Det var Simon, som han kalla Peter, Jakob, son til Sebedeus, og Johannes, bror hans – desse to kalla han Boanerges, det tyder toresøner – og Andreas, Filip og Bartolomeus, Matteus, Tomas og Jakob, son til Alfeus, Taddeus, Simon Kananeos og Judas Iskariot, han som sveik han.Markus 3,13–19 Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.
- Verb takk! - Preike på 4. søndag i treeiningstida - 06.07.2025 - v/Stein Ødegård (00:21:30)
Lesetekst 1:Alle som ser meg, håner meg,vrengjer leppene og rister på hovudet:«Han har gjeve seg over til Herren,lat han fria han ut og berga han,han har då glede i han!»Du drog meg fram frå mors liv,du gjorde meg trygg ved hennar bryst.Frå eg vart fødd, er eg kasta på deg,frå mors liv er du min Gud.Ver ikkje langt borte frå meg,for trengsla er nær,og det finst ingen som hjelper.Salmane 22,8–12 Lesetekst 2:For vi kom ikkje med smigrande ord, som de veit, og heller ikkje med baktankar om eiga vinning. Gud er vårt vitne. Vi søkte ikkje ære hos menneske, verken hos dykk eller andre, endå vi som Kristi apostlar kunne ha vore myndige. I staden var vi som spedborn mellom dykk, som når ei amme steller med sine eigne born, slik hadde vi vorte inderleg glade i dykk og ville gjerne gje dykk ikkje berre Guds evangelium, men òg vårt eige liv. Så kjære var de for oss. For de hugsar, sysken, kva slit og strev vi hadde. Vi forkynte Guds evangelium for dykk, og samtidig arbeidde vi natt og dag så vi ikkje skulle vera ei bør for nokon av dykk. De kan vitna, og Gud like eins, at vi har ferdast mellom dykk truande på heilagt, ærleg og ulasteleg vis. De veit òg at vi var som ein far mot borna sine mot kvar og ein av dykk: Vi formana, oppmoda og bad dykk inderleg at de skulle ferdast slik det er verdig for Gud, han som kallar dykk til sitt rike og sin herlegdom.Difor takkar vi stadig Gud, for då de fekk overlevert det Guds ord som vi forkynte for dykk, tok de imot det – ikkje som menneskeord, men som det Guds ord det i sanning er. Dette ordet verkar med kraft i dykk som trur. 1. Tessalonikar 2,5–13 Evangelietekst:Jesus gjekk no omkring i alle byane og landsbyane. Han underviste i synagogane deira og forkynte evangeliet om riket og lækte all sjukdom og plage. Og då han såg alt folket, fekk han inderleg medkjensle med dei, for dei var forkomne og hjelpelause, som sauer utan gjetar. Då sa han til læresveinane: «Grøda er stor, men arbeidsfolka er få. Be då han som er herre over grøda, at han må senda ut arbeidsfolk til å hausta inn grøda si.»Matteus 9,35–38 Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.
- Dåp - Preike på 2. søndag i treeiningstida - 22.06.2025 - v/Lars Sigurd Tjelle (00:17:24)
Lesetekst 1:Eg stenkar reint vatn på dykk, så de blir reine. Eg vil reinsa dykk for all ureinskapen og for alle avgudane. Eg gjev dykk eit nytt hjarte, og ei ny ånd gjev eg inni dykk. Eg tek steinhjartet ut or kroppen på dykk og gjev dykk eit kjøthjarte i staden. Og min Ande gjev eg inni dykk og gjer at de følgjer forskriftene mine, held lovene mine og lever etter dei.Då skal de få bu i det landet eg gav fedrane dykkar. De skal vera mitt folk, og eg skal vera dykkar Gud. Eg friar dykk ut frå all ureinskap. Så kallar eg fram kornet og gjer grøda stor; eg gjev dykk ikkje svolt.Esekiel 36,25–29 Lesetekst 2:Eller veit de ikkje at alle vi som vart døypte til Kristus Jesus, vart døypte til døden hans? Vi vart gravlagde med han då vi vart døypte med denne dåpen til døden. Og slik Kristus vart oppreist frå dei døde ved sin Fars herlegdom, skal vi òg vandra i eit nytt liv. Har vi vakse saman med Kristus i ein død som er lik hans, skal vi òg vera eitt med han i ei oppstode som er lik hans. Vi veit at vårt gamle menneske vart krossfest med han, for at den kroppen som er underlagd synda, skulle gjerast til inkjes og vi ikkje lenger skulle vera slavar under synda. For synda har ikkje lenger nokon rett over den som er død. 8 Men er vi døde med Kristus, trur vi at vi òg skal leva med han. Romarane 6,3–8 Evangelietekst:Det var ein mann som heitte Nikodemus. Han var farisear og sat i Rådet til jødane. Han kom til Jesus om natta og sa: «Rabbi, vi veit at du er ein lærar som er komen frå Gud, for ingen kan gjera dei teikna du gjer, utan at Gud er med han.» Jesus svara og sa til han: «Sanneleg, sanneleg, eg seier deg: Den som ikkje blir fødd på nytt, kan ikkje sjå Guds rike.» Nikodemus seier til han: «Korleis kan ein som er gammal, bli fødd? Ein kan vel ikkje koma inn i morslivet igjen og bli fødd andre gongen?» Jesus svara: «Sanneleg, sanneleg, eg seier deg: Den som ikkje blir fødd av vatn og Ande, kan ikkje koma inn i Guds rike. Det som er fødd av kjøt, er kjøt, og det som er fødd av Anden, er ånd. Undra deg ikkje over at eg sa til deg: ‘De må fødast på nytt.’ Vinden blæs dit han vil; du høyrer han susar, men du veit ikkje kvar han kjem frå, eller kvar han fer. Slik er det med kvar den som er fødd av Anden.» «Korleis kan dette gå til?» spurde Nikodemus. Jesus svara: «Du er ein lærar for Israel og veit ikkje det? Sanneleg, sanneleg, eg seier deg: Vi talar om det vi veit og vitnar om det vi har sett, men de tek ikkje imot vitneutsegna vår. Dersom de ikkje trur når eg talar til dykk om dei jordiske ting, korleis kan de då tru når eg talar til dykk om dei himmelske? Ingen har stige opp til himmelen utan han som steig ned frå himmelen: Menneskesonen.Johannes 3,1–13 Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.
- Preike på Pinsedag - 08.06.2025 - v/Arne Berge (00:25:11)
Lesetekst 1:Heile verda hadde same språk og same ord. Då dei braut opp frå aust, fann dei ein brei dal i landet Sinear og slo seg ned der. Dei sa til kvarandre: «Kom, så lagar vi teglstein og brenner dei harde!» Dei brukte tegl til byggjestein og jordbek til å fuga med. «Kom», sa dei, «lat oss byggja ein by og eit tårn som når opp til himmelen, og skaffa oss eit namn så vi ikkje blir spreidde ut over heile jorda!»Då steig Herren ned for å sjå på byen og tårnet som menneska bygde. Herren sa: «Sjå, dei er eitt folk, og eitt språk har dei alle. Og dette er det første dei gjer! No vil ingen ting vera umogleg for dei, same kva dei set seg føre. Kom, lat oss stiga ned og forvirra språket deira så den eine ikkje skjønar den andre!» Så spreidde Herren dei derifrå ut over heile jorda, og dei heldt opp med å byggja på byen. Difor kalla dei han Babel, for der forvirra Herren språket for heile jorda. Og derifrå spreidde Herren dei ut over heile jorda. 1. Mosebok 11,1–9 Lesetekst 2:Då pinsedagen kom, var alle samla på éin stad. Brått lét det frå himmelen som når ein sterk vind blæs, og lyden fylte heile huset dei sat i. Tunger, liksom av eld, synte seg for dei, skilde seg og sette seg på kvar og ein av dei. Då vart dei alle fylte av Den heilage ande og tok til å tala på andre språk etter som Anden gav dei å forkynna.I Jerusalem budde det fromme jødar frå alle folkeslag under himmelen. Då dei høyrde denne lyden, samla det seg ei stor folkemengd, og det vart stor forvirring, for kvar og ein høyrde at det vart tala på hans eige morsmål. Reint frå seg av undring spurde dei: «Men er dei ikkje galilearar, alle desse som talar? Korleis går det så til at vi alle høyrer dei tala på vårt eige morsmål? Vi er partarar og medarar og elamittar, folk som bur i Mesopotamia, Judea og Kappadokia, i Pontos og Asia, Frygia og Pamfylia, i Egypt og i områda ved Kyréne i Libya, vi er innflyttarar frå Roma, jødar og proselyttar, kretarar og arabarar – og vi høyrer dei tala om Guds storverk på våre eigne tungemål!»Apostelgjerningane 2,1–11 Evangelietekst:Jesus svara: «Den som elskar meg, held fast på ordet mitt. Og den som elskar meg, skal Far min elska, og vi skal koma og ta bustad hos han. Den som ikkje elskar meg, held ikkje fast på orda mine. Og ordet de høyrer, er ikkje frå meg, men frå Far, han som har sendt meg. Dette har eg sagt dykk medan eg enno er hos dykk. Men Talsmannen, Den heilage ande, som Far skal senda i mitt namn, han skal læra dykk alt og minna dykk på alt det eg har sagt dykk.Fred etterlèt eg dykk, min fred gjev eg dykk. Eg gjev dykk ikkje fred på same måten som verda gjer det. Lat ikkje hjartet dykkar uroast, og ver ikkje motlause! De høyrde at eg sa: Eg går bort, og eg kjem til dykk att. Elska de meg, så gledde de dykk over at eg går til Far, for Far er større enn eg. No har eg sagt dykk dette før det hender, så de skal tru når det hender.Johannes 14,23–29 Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.
- Det er nå det skjer! - Preike på Kristi himmelfartsdag - 29.05.2025 - v/Stein Ødegård (00:22:30)
Lesetekst 1: I den første boka mi, gode Teofilos, skreiv eg om alt det Jesus gjorde og lærte, frå han begynte og heilt til den dagen han vart teken opp til himmelen. Då hadde han ved Den heilage ande gjeve sine påbod til dei apostlane han hadde valt ut. Etter at han hadde lide døden, steig han levande fram for dei med mange klåre bevis på at han levde: I førti dagar synte han seg for dei og tala om det som høyrer Guds rike til. Ein gong han åt saman med dei, gav han dei dette påbodet: «De skal ikkje dra bort frå Jerusalem, men venta på det som Far har lova, det som de har høyrt av meg. For Johannes døypte med vatn, men de skal døypast med Den heilage ande om nokre få dagar.»Medan dei var samla, spurde dei han: «Herre, er tida komen då du vil reisa opp att riket for Israel?» Han svara: «Det er ikkje gjeve dykk å kjenna tider og stunder som Far har fastsett av si eiga makt. Men de skal få kraft når Den heilage ande kjem over dykk, og de skal vera mine vitne i Jerusalem og heile Judea, i Samaria og heilt til enden av jorda.»Då han hadde sagt dette, vart han lyft opp medan dei såg på, og ei sky tok han bort for auga deira. Som dei stod og stirte opp mot himmelen då han fór bort, stod det med eitt to menn i kvite klede framfor dei og sa: «Galilearar, kvifor står de og ser opp mot himmelen? Denne Jesus, som vart teken bort frå dykk opp til himmelen, han skal koma att på same måten som de såg han fara opp til himmelen.»Apostelgjerningane 1,1–11 Lesetekst 2: Eg bed om at vår Herre Jesu Kristi Gud, herlegdomens Far, må gje dykk visdoms og openberrings Ande, så de lærer Gud å kjenna. Må han lysa opp auga til [dykkar] hjarte, så de får innsikt i kva håp han har kalla dykk til, kor rik og herleg arven er for dei heilage og kor overveldande hans kraft er mellom oss som trur. For hans makt og styrke er veldig. Med denne krafta reiste han Kristus opp frå dei døde og sette han ved Guds høgre hand i himmelen, over alle makter og herredøme, over alt velde og alle som styrer, og over kvart namn som nemnast kan, ikkje berre i denne tidsalderen, men òg i den komande. Alt la han under hans føter, og han som er hovudet over alle ting, har han gjeve til kyrkja, som er Kristi kropp, fylt av han som fyller alt i alle.Efesarane 1,17–23 Evangelietekst: Då Jesus hadde sagt dette, lyfte han auga mot himmelen og sa: «Far, timen er komen. Lat herlegdom lysa om Son din, så Sonen kan la herlegdom lysa om deg. For du har gjeve han makt over alt som menneske heiter, så han skal la alle dei som du har gjeve han, få evig liv. Og dette er det evige livet, at dei kjenner deg, den einaste sanne Gud, og han du sende, Jesus Kristus. Eg lét herlegdom lysa om deg på jorda då eg fullførte det verket du gav meg å gjera. Så lat no herlegdom lysa om meg, Far, den herlegdom eg hadde hos deg før verda vart til.Johannes 17,1–5 Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.
- Jesus bed for oss - Preike på 5. søndag i påsketida - 18.05.2025 - v/Stein Ødegård (00:18:44)
Lesetekst 1:Då sa Salomo:Herren har sagt at han vil bu i ei mørk sky.Men no har eg bygd deg ein staseleg bustad, ein stad der du kan bu i all tid. Men bur Gud verkeleg på jorda? Sjå, himmelen og himlars himmel kan ikkje rømma deg, langt mindre dette huset som eg har bygd! Vend deg mot bøna til tenaren din og ropet hans om nåde, Herre, min Gud! Høyr ropet frå tenaren din og den bøna han i dag bed for ditt andlet! Hald auga dine opne over dette huset natt og dag. Vak over den staden der du har lova at namnet ditt skal bu. Høyr dei bønene som tenaren din ber fram, vend mot denne staden! Ja, høyr den bøna om nåde som tenaren din og Israel, folket ditt, bed, vende mot denne staden! Høyr dei i himmelen der du bur, høyr og tilgjev!1. Kongebok 8,12–13, 27–30 Lesetekst 2:Og han kom og forkynte den gode bodskapen om fred for dykk som var langt borte, og fred for dei som var nær. Ved han har både de og vi tilgang til Far i éin Ande. Så er de ikkje lenger framande og utlendingar. Nei, de er medborgarar saman med dei heilage og høyrer Guds familie til. De er oppbygde på grunnvollen til apostlane og profetane, og hjørnesteinen er Kristus Jesus sjølv. I han blir heile bygningen halden saman, så han veks til eit heilagt tempel i Herren, og i han blir de òg bygde opp til ein bustad for Gud i Anden.Efesarane 2,17–22 Evangelietekst:Eg har openberra ditt namn for dei menneske du gav meg frå verda. Dei var dine, og du gav dei til meg, og dei har halde fast på ordet ditt. No veit dei at alt det du har gjeve meg, er frå deg. For dei orda du gav meg, har eg gjeve dei. Og dei har teke imot og verkeleg forstått at eg har gått ut frå deg, og dei har kome til tru på at du har sendt meg.Eg bed for dei. Eg bed ikkje for verda, men for dei som du har gjeve meg, for dei er dine. Alt mitt er ditt, og det som er ditt, er mitt, og eg har vorte herleggjord gjennom dei. Eg er ikkje lenger i verda, men dei er i verda, og eg går til deg. Heilage Far, hald dei fast i ditt namn, det namnet du har gjeve meg, så dei kan vera eitt slik som vi er eitt.Johannes 17,6–11 Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.
- Ikkje ver eit 1-tal! - Preike på 3. søndag i påsketida - 04.05.2025 - v/Lars Sigurd Tjelle (00:23:14)
Lesetekst 1:Ein salme av David.Herren er min hyrding, eg manglar ikkje noko.Han lèt meg liggja i grøne enger, han fører meg til vatn der eg finn kvile.Han gjev meg nytt liv. Han leier meg på rettferds stigar for sitt namn skuld.Om eg så går i dødsskuggens dal, er eg ikkje redd for noko vondt. For du er med meg. Din kjepp og din stav, dei trøystar meg.Du dukar bord for meg framfor mine fiendar. Du salvar mitt hovud med olje. Mitt beger renn over.Berre godleik og miskunn skal følgja meg alle mine dagar, og eg skal bu i Herrens hus gjennom alle tider.Salmane 23,1–6 Lesetekst 2:Dei eldste mellom dykk legg eg dette på hjartet, eg som sjølv er ein eldste og eit vitne om Kristi lidingar og har del i den herlegdomen som skal openberrast: Ver hyrdingar for den Guds flokk som er hos dykk! Ha tilsyn med flokken, ikkje av tvang, men av fri vilje, så som Gud vil, ikkje for vinning skuld, men av hjartet. Gjer dykk ikkje til herrar over dei som Gud har gjeve dykk ansvar for, men ver eit føredøme for flokken. Og når den høgste hyrdingen openberrar seg, skal de få den uvisnelege sigerskransen.1. Peter 5,1–4 Evangelietekst:Apostlane samla seg atter hos Jesus og fortalde han om alt dei hadde gjort, og alt dei hadde lært folket. Då sa han til dei: «Kom med meg til ein aud stad der vi kan vera åleine, og kvil dykk litt!» For det var så mange som kom og gjekk at dei fekk ikkje tid til å eta eingong.Så drog dei ut med båten til ein aud stad for å vera for seg sjølve. Men mange såg at dei drog bort, og kjende dei att, og frå alle byane kom folk springande og nådde fram før dei. Då Jesus steig i land, fekk han sjå ei stor folkemengd. Han fekk inderleg medkjensle med dei, for dei var som sauer utan gjetar. Og han gav seg til å undervisa dei om mange ting.Men då det leid langt på dag, kom læresveinane til han og sa: «Dette er ein aud stad, og dagen lid. Send folket frå deg, så dei kan gå bort i grendene og landsbyane her omkring og kjøpa seg noko å eta.» «De skal gje dei mat!» svara Jesus. Dei sa: «Skal vi gå og kjøpa brød for to hundre denarar, så dei kan få seg mat?» «Kor mange brød har de?» spurde han. «Gå og sjå etter!» Då dei hadde gjort det, sa dei: «Fem brød og to fiskar.» Då sa han at dei skulle la alle setja seg saman i matlag i det grøne graset. Og dei slo seg ned, rad på rad – somme på hundre og somme på femti. Så tok Jesus dei fem brøda og dei to fiskane, såg opp mot himmelen og bad takkebøna. Og han braut brødet og gav det til læresveinane, så dei skulle by rundt til folket. Dei to fiskane delte han òg ut, så alle fekk. Og alle åt og vart mette. 43 Etterpå samla dei opp det som var att av brøda og fiskane, og det vart tolv fulle korger. 44 Det var fem tusen menn som hadde fått mat.Markus 6,30–44 Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.
- Konfirmasjonsgudsteneste - Preike på 2. søndag i påsketida - 27.04.2025 v/Stein Ødegård (00:16:25)
Lesetekst 1:I den første boka mi, gode Teofilos, skreiv eg om alt det Jesus gjorde og lærte, frå han begynte og heilt til den dagen han vart teken opp til himmelen. Då hadde han ved Den heilage ande gjeve sine påbod til dei apostlane han hadde valt ut. Etter at han hadde lide døden, steig han levande fram for dei med mange klåre bevis på at han levde: I førti dagar synte han seg for dei og tala om det som høyrer Guds rike til. Ein gong han åt saman med dei, gav han dei dette påbodet: «De skal ikkje dra bort frå Jerusalem, men venta på det som Far har lova, det som de har høyrt av meg. For Johannes døypte med vatn, men de skal døypast med Den heilage ande om nokre få dagar.» Apostelgjerningane 1,1–5 Lesetekst 2:Lova vere Gud, vår Herre Jesu Kristi Far, han som i si store miskunn har fødd oss på nytt til ei levande von ved Jesu Kristi oppstode frå dei døde! Han har fødd oss til ein arv som aldri forgår, aldri blir skitna til og aldri visnar. Denne arven er gøymd i himmelen for dykk, de som i Guds kraft blir haldne oppe ved tru så de når fram til frelsa. Ho ligg alt ferdig til å bli openberra i den siste tid.1.Peter 1,3-5 Evangelietekst:Tomas, ein av dei tolv, han som vart kalla Tvillingen, var ikkje saman med dei andre læresveinane då Jesus kom. «Vi har sett Herren!» sa dei til han. Men han svara: «Det trur eg ikkje før eg får sjå naglemerket i hendene hans og leggja fingeren i det og stikka handa i sida hans.»Åtte dagar etter var læresveinane hans igjen samla, og Tomas var med dei. Då kom Jesus, sjølv om dørene var stengde. Han stod midt imellom dei og sa: «Fred vere med dykk.» Så seier han til Tomas: «Kom med fingeren din, sjå her er hendene mine. Kom med handa di og stikk henne i sida mi. Og ver ikkje vantru, men truande!» «Min Herre og min Gud!» sa Tomas. Jesus seier til han: «Fordi du har sett meg, trur du. Sæle dei som ikkje ser, og endå trur.»Jesus gjorde òg mange andre teikn for auga på læresveinane, teikn som det ikkje er skrive om i denne boka. Men desse er nedskrivne for at de skal tru at Jesus er Kristus, Guds Son, og for at de som trur, skal ha liv i hans namn. Johannes 20,24–31 Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.
- Han er oppstanden! - Preike på Påskedag - 20.04.2025 - v/Stein Ødegård (00:19:28)
Lesetekst 1:Då song Moses og israelittane denne songen for Herren: Eg vil syngja for Herren, for han er høgt opphøgd; hest og ryttar kasta han i havet.Herren er mi kraft og min styrke, han har vorte mi frelse. Han er min Gud, han vil eg prisa, min fars Gud, han vil eg opphøgja.Herren er ein krigar, Herren er hans namn.2. Mosebok 15,1–3 Lesetekst 2:For i dåpen vart de gravlagde med han; der vart de òg oppreiste med han, ved trua på Guds kraft, han som reiste Kristus opp frå dei døde. De var døde på grunn av misgjerningane og det uomskorne kjøtet dykkar. Men han gjorde dykk levande saman med Kristus då han tilgav oss alle våre misgjerningar. Skuldbrevet mot oss sletta han, det som var skrive med lovbod; han tok det bort frå oss då han nagla det til krossen. Han kledde maktene og åndskreftene nakne og viste dei fram til spott og spe då han synte seg som sigerherre over dei på krossen.Kolossarane 2,12–15Evangelietekst:Tidleg om morgonen første dagen i veka, medan det endå er mørkt, kjem Maria Magdalena til grava. Då får ho sjå at steinen er teken bort frå grava. Ho spring av stad og kjem til Simon Peter og den andre læresveinen, han som Jesus hadde kjær, og seier til dei: «Dei har teke Herren ut av grava, og vi veit ikkje kvar dei har lagt han.» Då tok Peter og den andre læresveinen ut og kom til grava. Dei sprang saman, men den andre læresveinen sprang fortare enn Peter og kom først til grava. Han bøygde seg inn og såg linkleda som låg der, men han gjekk ikkje inn i grava. Simon Peter følgde etter, og han gjekk inn. Han såg linkleda som låg der, og duken som Jesus hadde hatt over hovudet. Den låg ikkje saman med linkleda, men samanrulla på ein stad for seg. Då gjekk den andre læresveinen òg inn, han som var komen først fram til grava. Han såg og trudde. For endå hadde dei ikkje skjøna det skriftene seier, at han måtte stå opp frå dei døde. Så gjekk læresveinane heim.Johannes 20,1–10 Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.
- Saman ved meisteren sitt bord - Preike på Skjærtorsdag - 17.04.2025 - v/Roald Byberg (00:20:11)
Lesetekst 1:Eg elskar Herren, for han høyrde mitt rop om nåde.Han vende øyret til meg, eg vil kalla på han alle mine dagar.Dødens band snørte seg om meg, redsler frå dødsriket nådde meg, eg fann berre naud og sorg.Då kalla eg på Herrens namn: «Å, Herre, berg livet mitt!»Herren er nådig og rettferdig, vår Gud er mild.Herren vaktar dei uvitande, han kom meg til hjelp då eg var langt nede.Kom til ro att, mi sjel, Herren har svara deg!Ja, du har fria mitt liv frå døden, auget frå tårer og foten frå å snubla.Eg skal ferdast for Herrens andlet i landet til dei levande.Eg trudde, også då eg sa: «Eg er hardt plaga.»Eg sa i min angst: «Alle menneske lyg.»Kva kan eg gje Herren att for alt det gode han gjer mot meg?Eg lyfter frelses beger og kallar på Herrens namn.Eg oppfyller mine lovnader til Herren framfor heile hans folk.Salmane 116,1–14 Lesetekst 2:For eg har teke imot frå Herren det eg òg har overgjeve til dykk:Den natta Herren Jesus vart sviken, tok han eit brød, takka, braut det og sa: «Dette er min kropp, som er for dykk. Gjer dette til minne om meg!» Like eins tok han begeret etter måltidet og sa: «Dette begeret er den nye pakt i mitt blod. Kvar gong de drikk av det, gjer det til minne om meg!» For kvar gong de et dette brødet og drikk av begeret, forkynner de Herrens død, heilt til han kjem.1. Korintar 11,23–26 Evangelietekst:Det var like før påskehøgtida, og Jesus visste at timen hans var komen då han skulle fara bort frå denne verda og til Far sin. Han hadde elska sine eigne som var i verda, og han elska dei heilt til det siste.Då dei heldt måltid, hadde djevelen alt gjeve Judas, son til Simon Iskariot, den tanken i hjartet at han skulle svika han. Jesus visste at Far hadde gjeve alt i hans hender, og at han hadde gått ut frå Gud og gjekk til Gud. Då reiser han seg frå måltidet, legg av seg kappa og tek eit linklede og bind om seg. Så slår han vatn i eit fat og tek til å vaska føtene til læresveinane og tørka dei med handkledet som han har om livet. Han kjem til Simon Peter, og Peter seier til han: «Herre, vaskar du mine føter?» Jesus svara: «Det eg gjer, forstår du ikkje no, men du skal skjøna det sidan.» «Aldri i æva om du skal vaska føtene mine», seier Peter. «Dersom eg ikkje vaskar deg, har du ingen del i meg», svara Jesus. Simon Peter seier til han: «Herre, ikkje berre føtene, men hendene og hovudet òg!» Men Jesus seier til han: «Den som er bada, er heilt rein og treng ikkje vaska anna enn føtene. Og de er reine – men ikkje alle.» For han visste kven som skulle svika han. Difor sa han: «De er ikkje alle reine.»Då han hadde vaska føtene deira og teke på seg kappa, tok han plass ved bordet att. Så sa han til dei: «Skjønar de kva det er eg har gjort for dykk? De kallar meg meister og herre, og det med rette, for det er eg. Når no eg, herren og meisteren, har vaska føtene dykkar, då skyldar de òg å vaska føtene til kvarandre. Det er eit føredøme eg har gjeve dykk: Som eg har gjort mot dykk, skal de òg gjera. Sanneleg, sanneleg, eg seier dykk: Ein slave er ikkje større enn herren sin, og ein utsending er ikkje større enn den som har sendt han. No veit de dette. Og sæle er de så sant de gjer etter det.Johannes 13,1–17 Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.
- Glede og seier - Preike på Palmesøndag - 13.04.2025 - v/Ola Lierhagen (00:12:54)
Lesetekst 1:Bryt ut i jubel, dotter Sion! Rop av glede, dotter Jerusalem! Sjå, kongen din kjem til deg, rettferdig og rik på siger, fattig er han og rid på eit esel, på ein eselfole. Eg vil rydda ut vognene i Efraim og hestane i Jerusalem, stridsbogen skal brytast sund. Han skal tala fred for folkeslaga, hans velde skal nå frå hav til hav, frå Storelva til endane av jorda.Sakarja 9,9–10 Lesetekst 2:Lat det same sinnelaget vera i dykk som òg var i Kristus Jesus! Han var i Guds skapnad og såg det ikkje som eit rov å vera Gud lik, men gav avkall på sitt eige, tok på seg slaveskapnad og vart menneske lik. Då han stod fram som menneske, fornedra han seg sjølv og vart lydig til døden, ja, døden på krossen. Difor har òg Gud opphøgd han til det høgste og gjeve han namnet over alle namn. I Jesu namn skal difor kvart kne bøya seg, i himmelen, på jorda og under jorda, og kvar tunge vedkjenna at Jesus Kristus er Herre, til Gud Faders ære!Filipparane 2,5–11Evangelietekst:Seks dagar før påske kom Jesus til Betania, der Lasarus budde, han som Jesus hadde vekt opp frå dei døde. Der heldt dei eit festmåltid for han. Marta var tenar, og Lasarus var ein av dei som låg til bords med han. Då tok Maria eit pund ekte, dyr nardussalve og salva Jesu føter og tørka dei med håret sitt. Heile huset vart fylt av angen. Då sa Judas Iskariot, ein av læresveinane, han som sidan sveik Jesus: «Kvifor vart ikkje denne salven seld for tre hundre denarar og pengane gjevne til dei fattige?» Dette sa han ikkje fordi han hadde omsorg for dei fattige, men fordi han var ein tjuv. Det var han som hadde ansvaret for pengekassa, og han tok av det som vart lagt der. Men Jesus sa: «Lat henne vera! Ho har gøymt salven til gravferdsdagen min. Dei fattige har de alltid hos dykk, men meg har de ikkje alltid.»Den store mengda av jødar som var samla, fekk no vita at Jesus var i Betania. Og dei kom dit, ikkje berre for Jesu skuld, men òg for å sjå Lasarus, som han hadde vekt opp frå dei døde. Då la overprestane planar om å drepa Lasarus òg, for mange av jødane drog dit for hans skuld og kom til tru på Jesus.Dagen etter fekk den store folkemengda som var komen til høgtida, høyra at Jesus var på veg inn i Jerusalem. Då tok dei palmegreiner og gjekk ut for å møta han, og dei ropa:Hosianna! Velsigna er han som kjem i Herrens namn, Israels konge!Johannes 12,1–13 Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.